
شناخت معبود و آفریدگار، محبّت او را باب دل ایجاد مىکند و این محبّت، انسان را به ستایش و عبادت و اظهار کوچکى و تواضع در برابر عظمت او وا مىدارد. نماز، جلوهاى از بندگى انسان در پیشگاه آفریدگار و تجلیگاه عبودیّت و عبادت است. آنکه «بنده» آفریدگار است و این بندگى را احساس مىکند و مىداند و اعتقاد دارد، در جلو او، مطیع است و در پیشگاهش سر بر خاک مىنهد و به سجده مىافتد و با وى راز مىگوید و نیاز مىطلبد و آن خالق یگانه را که سر رشته دارِ اوست، به عظمت و پاک ...